Pogonomyrmex barbatus of de rode oogstmier is een soort die voornamelijk verspreid is in het zuid-westen van de States, qua gedrag lijken ze heel wat op hun dichtste familie namelijk Pogonomyrmex rugosus. Barbatus heeft het liefst een vochtiger nest dan rugosus, maar dat is niet noodzakelijk, op vele plaatsen gaan deze twee families zeer dicht bij elkaar nestelen en bij sommige bruidsvluchten gaan de mannetjes van barbatus paren met de koninginnen van rugosus en vice versa.
De werksters die hieruit volgen zijn te vergelijken met een ezel die het genetisch materiaal van een paard bevat.
Net zoals de meeste andere Pogonomyrmex soorten zal de dichte omgeving van het nest volledig kaal zijn en zullen de werksters ook alle soorten vegetatie onderdrukken.
Er zijn verscheidene theorieën waarom ze dit doen, sommige zeggen dat het dan gemakkelijker is om eventuele aanvallers te detecteren, anderen zeggen dan weer dat het dient om hun territorium te markeren, maar tot nu toe is er nog geen echt antwoord op te vinden.
Net zoals andere oogstmieren is de beet van deze soort ook zeer pijnlijk en het beste is om deze dan ook te vermijden, maar soms is dit moeilijk aangezien ze deze maar al te graag gebruiken bij elke kans die zich voordoet. Verder hebben ze ook de gewoonte om elke avond de ingang van hun nest af te sluiten met kleine steentjes om indringers er van de weerhouden om hun nest te infiltreren. (bron)
Een paar foto's van mijn kleine kolonie.De werksters die hieruit volgen zijn te vergelijken met een ezel die het genetisch materiaal van een paard bevat.
Net zoals de meeste andere Pogonomyrmex soorten zal de dichte omgeving van het nest volledig kaal zijn en zullen de werksters ook alle soorten vegetatie onderdrukken.
Er zijn verscheidene theorieën waarom ze dit doen, sommige zeggen dat het dan gemakkelijker is om eventuele aanvallers te detecteren, anderen zeggen dan weer dat het dient om hun territorium te markeren, maar tot nu toe is er nog geen echt antwoord op te vinden.
Net zoals andere oogstmieren is de beet van deze soort ook zeer pijnlijk en het beste is om deze dan ook te vermijden, maar soms is dit moeilijk aangezien ze deze maar al te graag gebruiken bij elke kans die zich voordoet. Verder hebben ze ook de gewoonte om elke avond de ingang van hun nest af te sluiten met kleine steentjes om indringers er van de weerhouden om hun nest te infiltreren. (bron)
Net zoals de anderen had ik hier ook vijf koninginnen van, 3 ervan zijn overleden en eentje is naar Jimmy gegaan.
De koningin die als laatste overbleef.
De "hele" kolonie, vier werksters en een hoopje broed.
De -in mijn ogen- heel knappe donkerrode koningin naast een dood kakkerlak jong.
Een werkster met een larve.
Net zoals vele van mijn kolonies maken deze ook een soort gordijn met de draadjes uit het watje.
Waarom ze dit juist doen is voor mij nog niet duidelijk, maar volgens sommigen halen ze zo het water uit het stof, maar anderen zeggen dan weer dat het is om zich af te schermen tegen het licht.
De koningin naast een werkster.
Nog eens de koningin met de werksters, links zie je ook een jonge werkster.
Vragen en opmerkingen?